Zamansız

kadim zamanlardan koþarak geldi biri
o, iri siyah gözlerle bakýnca
içimizde kocaman bir ova bütün talanlara açýk
içimiz ikimizi alamayacak kadar geniþ
ikimize yer bulamayacak kadar kalabalýk


hep bir mazeret ile geldi
bazen yaðmur mevsimi bazen çat ayaz
güneþin en deli zamaný insan kendine bile uzak ara
buluyorum kendimi arada
bazý bir çýðlýðý severken
bazý  dört nala korkuyu takipte
durdurdum zamaný
trabzandan kayan çocukluðumdan öpüp kendimi
þehre çok uzak bir oyun parkýnda
zinciri kýrýk salýncakta unuttuðum umudu
elimle koymuþ gibi sustum

kýrýk aynadan büyükçe bir parça
kalýrdý içimizde
sustalý býçak öfkesi suskun

ömrünü tamamlamýþ
kýsýk gözleriyle hârelenmiþ gün
koyuvermiþ ellerini masaya
bir yerinden yakalarsa gülüþü ilkyaz heyecanlarýn
sýrtýný dönüp
kapanmýþ bütün kapýlara
kendi.iliðinden yeniden doðdu aþk





Sosyal Medyada Paylaşın: