BİR ŞEYLER OLUYOR BİR ŞEYLER
saat kaçtý, gören gözler yoktu,
belkide hayalin peþine düþmüþ,
hayalde tüm perdesini sermiþ,
tüm camlardan söküp söküp önüne sermiþ,
saatti bu, zamaný zamana karýþtýrmýþ da,
göz gözü görmüyordu,
ortalýk pembe gül misali,
kimse kimseyi görmüyor, duymuyor,
hissetmiyor bile,
dakikalar kadranýndan kopmuþtu,
kimse kimsenin tülünü çekmez iken,
insanlar kendi kendine bir dünya kurmuþ,
koþuyor, oynuyor, meþgule atýyor dünyayý,
belkide kirli çamaþýrlarý ellerinden öpüyor,
öpülen ellerde bir sus iþareti kalýyor,
kimse ama kimse dudakta harf ýslatmýyor,
harfler harfleri yutuyor,
bir suskunun elinden tutup,
susunca cennet olur’u içlerinden gözlerinden dua, düþ üstüne düþ yürüyüþe çýkarýyorlar,
bir þeyler oluyor bir þeyler…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.