"Özleminle savaþýyorum anne. Yokluðun mermi gibi saplandý kalbime. Maðlup olmuþ bir asker gibi, hasretine yenik düþmekten korkuyorum. Sen gittikten sonra güllerin de öksüz kaldý. Göz yaþlarýmla suladým onlarý. Senin gibi sevemedim iki günde soldular. Beni de senin kadar sevemez kimse artýk anne. Yokluðunla savaþýyorum anne. Hayatým bir aynanýn içine hapsolmuþ sanki. Nereye baksam kendimi görüyorum. Seni göremiyorum, bizi göremiyorum, bizli geçmiþi göremiyorum, sadece ben varým. Sen gittikten sonra. Bizli hayallerim çöktü, enkazýnda can çekiþiyorum. Ruhum savaþ veriyor yokluðunla. En sonunda delirmekten korkuyorum anne."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Ery Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.