Sevdim seni İstanbul

Sevdim seni Ýstanbul.
Sur sur sevdim.
Cami cami, minare minare, türbe türbe sevdim. Her vakit yankýlanan ezanlarýný, ramazanlarda ýþýl ýþýl parlayan mahyalarýný, coskunu, sevincini sevdim.
Beyaz sabahlara uyandým seninle. Gemiler yürüttüm mavi rüzgarlarda.
Lale desenli kubbelerde "Hu" diye öten bülbüllerini sevdim.

Sevdim seni Ýstanbul
Ýki mavi arasýnda kanat çýrpan martýlarý sevdim, kar beyazý.
Erguvan tonlarýndaki tebessümlerine aþýk oldum. Lale renklerinden ecdada seslendim.
Düþen her yapraðýna hüzün þiirleri dizdiðim.
Sýrýlsýklam yaðmurunla gezdigim.
Çay kokulu, simit kokulu, sevda kokulu þehir.

Sevdim seni Ýstanbul.
Pervazlarýnda yorgun güvercinlerin masumluðu yansýr gözlere.Tarih yansýr, mehtap yansýr, yýldýz yansýr. Her gecesi þiir gülen, hüznü þiir aðlayan. Hýçkýrýklarý duyulur kemenlarýn. Limanýsýn kimsesiz çocuklarýn, ana þefkati gibi. Sarýl boynuma peri güzeli. Isýt yüreðimi yüreðinle.

Sevdim seni Ýstanbul.
Vapur vapur, rýhtým rýhtým sevdim. Gençliðimin sevda yeli. Yakamda taþýdýðým karanfil.
Çamlýca’dan semaya uzanýr ellerin, efsunlu bir akþam üstü. Aþk aþk düþersin. Aþk aþk yakarsýn. Aþk bakarsýn.
Sen ki ilhamý þairin, emaneti Fatih’in.
Tepe tepe, düzlük düzlük, köprü köprü sevdim.

Sevdim seni Ýstanbul...
Sevdim seni...

Abdurrahman Tümer
Sosyal Medyada Paylaşın: