Yürüdüðüm gördüðüm bu yol sonsuz Bilirim þehrim þiirler kuþatmasýnda sonu yok. Durmasýný bilmeyen arsýz bir nefesle, Daðýlmýþlýðýn en büyüðü daðlar kadar denizle, Dalgasýndan bir parça mavi serinlikle, Kanayan yara yerine genzime kaçan tuz, Bilirim yine hatýrlatýr yokluðu yakar canýmý.
Ýçte yanan bir ateþ var tutuþtu ki sorma. Alevlerden çýkan dumanda kusursuzca, Bir manzara gibi penceremde gözlerini izlerim. Bazense deniz o rüzgarýysa ben olurdum. Bilmiyordu ben olmadan dalgalarý olamaz ki. Serinliðimdi uyurken saklar hiç kimse, Yüzünü merak edip görmesin diye, Kirpiklerime tek tek þifreli asma kilitler vururdum.
Bazen uyurken düþlerimde gözlerinin denizinde. Boðulsamda ses çýkarmazdým yemin olsun, Bile bile boðulmayý göze alýrdým. Ellerimi açýp dua ederdim dedim ki, Senden sonrasý bana en büyük inkar olsun. Ama Y A N I L D I M Sen benim doðru bildiðim sandýðým, En büyük hayal kýrýklýðým. Sayende zayihatý aðýr olan, Yanlýþ bir fetih gerçekleþti yýkýlmaz yürekte.
Þimdi ellerimi taþ duvarlara sürtüp, Buðulu camlara dokunarak umudun notalarýyla, Göðsümde yankýlanýr bir ruhun hikayesi. Duvarlar fýsýldýyor melodiye dönüþen çýðlýklarý. Her dizede ki bir inilti soðuk taþlara yazýlýr. Beyaz sayfalarda silinmeyen çizgiler karalanýr.
Gözlerde belirsiz kaybolmuþ bir yýldýz parlar. Duvarlarým hece nefeslerim bir öykü. Her kelimem yýkýmý aðýr olan büyük dalga. Kaðýda düþen harfler acýnýn özünü, Her bir satýrda gizli gizli saklar. Çalýlarýn arasýnda sessizce saklanan, Bir çiçek umudu taþýr ya. Dallarým kýrýk dökük göðsümde bir yara, Hüzünlerim artýk umutsuzluðun izleriyle sarýlmýþ.
Rengarenk yapraklar bir labirentte kaybolmuþ. Gizemli bir sessizlik içinde, Bir rüya karanlýkla dans eder. Güneþ tenimde titrer unutur sýcaklýðýný. Soðuyan düþlerimde ruhum, Kaybolur koskoca dünya içinde.
Yitirilen hisler yavaþ yavaþ donar zamanla. Dondurur soðuk yavaþça kemirir sýcaklýðý. Dönüþsüz içsel bir kýþa girdi mi beden. Geri dönse de giden ölen biri yeniden dirilmez. Isýnmayý unutan ruh kýyýlarda, Soðuk soðuk bakar artýk mavi gökyüzüne.
Yürek kadar üstü kapanmayan hüzünlerim, Farkýnda olmadan neler anlatýr bakan gözlere. Fark etmezmiþ insan bir göz yaþý damlasý, Koca bir þehre koca bir denizi, Vaad edicek kadar, Ýçteki söylenmeyen sözlerin, Tonlarcasý kadar aðýrmýþ.
Yolumdaki rüzgarýn fýrtýnasýydý çocukluðum. Oysa parçalanan ceviz kabuðuydum. Senin karþýnda sapasaðlam duruyorum. Bunu nasýl yaptým inan bilmiyorum. Þimdi seninle ayný þehirde bile olmanýn, O içten acýsý öyle beter öyle kötü ki. Bu piþmanlýk kuyudan daha karanlýk içim. Bataklýktan daha çekici bu yalnýzlýk. Boðazýmdaki düðüm bataklýk gibi. Artýk YUTKUNAMIYORUM...
Erhan Çuhadar Sabýr Gemisinin Kaptaný Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.