AYNAYA DÜŞEN GÖLGENİN GÖLGESİ
o kadar yalnýz hissediyorum ki
o kadar küçücük bir kýz uyuyor ki,
içimden söküp atamýyorum,
aynaya düþen gölgenin gölgesi de yeter artar,
bazen bazenlerin kapýsýný açýk býrakýyorum,
bir sessizliðin içinde kaybolmak,
içimin içinde küçük bir kýz çocuðunun elinden kürek çekmek,
uzak uzaðýn uzaðý belkide bir ada,
görünür mü ince belli kahve fincanýnda,
duyulur mu gaipten sesler,
belki de içimin içinden içli bir ses,
bir aðrýnýn elini býrakmýþ,
içinin elini tutmuþ yürüyor,
nereye diyen yok,
vardýn mý diye soran yok,
o zaman bu ayrým neden gözyaþlarýna sel, artezyene kuyu olmuþ..
aynaya düþen gölgenin gölgesi kendi kendine yazýyor konuþuyor…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.