TÜM KAPILARI ÇEKİP ARDIMA BAKMADAN KAÇMAK DÜŞÜYOR CEPLERİMDEN

bazen bazenler o kadar soðuk damlýyor ki,
sanki yaz kucaðýnda kardelen dökülüyor baðrýmdan,
o,bu, þu veya onlar, bunlar, þunlar deðil ki,
ben ve benim içimde ki içlik belki de hiçlik,

bilmiyorum ama sýrtýmda küfeler çürümüþ,
ben ve benim içliðim belkide hiçliðim,
içten içe baðýrýyor ama duymak da imkansýz,
tek kulak, tek kol, tek bacak baþlý baþýna h’iç,

bütün bunlar kýnalý yapýncak gibi,
tek tek hýrpalýyor,
bildiðin duvarlar çarpýyor,
týpký yüzüme kapanan kapýlar gibi,

bilmiyorum bu kaçýncý hýrpalanmýþ halý,
döv döv ham demir,
ummaktan, dile dökmekten býkmýyor,
bazen bazý bazý aklým uçuyor kim kim bilmiyorum,

bütünlüðüm ya da hiçliðim,
anlý ansýz bir sese kulak veriyor,
iþte o ses ve ben ya da benliðim ve hiçliðim,
ellerim titriyor belki de yüreðim,

ister istemez yokluðumda,
tüm kapýlarý çekip,
ardýma bakmadan,
kaçmak düþüyor ceplerimden…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz

Sosyal Medyada Paylaşın:

Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

İÇİME ÇEKMEK İSTERDİM BİR KIRMIZI BALON SOnsuz Yol UÇUN KUŞLAR UÇUN SARI PAPATYA O TREN KALKTI KARA GÜL HÜZÜN EYLÜL EYLÜL AKAR 3 Aralık Dünya Engelliler Günüymüş bize her gün... GÜN AYSIN