Mecaz

gölgemden bir adým önde yürürken cümleler
adýmýn ilk harfiyle baþlýyorum her söze
sonrasý üç nokta...





annem zarifliðinde harfler
su taþýyor ruhumun yangýnýna
güne bakanlar gibi
dönmek istiyorum yüzümü güneþe


küstüm çiçekleri sessizliðinde
tek tek kapanýyor evlerin panjurlarý
gecelerin gizemine




takvimlerin güz vakitlerinden
topluyorum solmuþ hüzünleri
gamze çukurlarýmýn tenhalýðýnda
çocuk gülüþleri biriktirmek istiyorum
yeni doðan sabahlar hatýrýna




demir atsýn istiyorum ellerim
sorgusuz ve sualsiz
içinde anne kelimesi geçen
bütün masallarýn limanlarýna





intiharlarýn tanýðý
bakýþlara üþüyen akþam saatleri
balkonlarda kurumaya yüz tutmuþ
kýrmýzý sardunyalar
uzaklarda aðlayan bir çocuk
dillerinde anasonlu düþler kuran
kaldýrýmlý ayak sesleri




en çok kendine kör ve saðýrdýr insan
ve hep kendine geç kalýr
her yol dönemecinde
kendi gözlerinin yabancýsýdýr





ne kadar yýkasam da
aðartamadým kelimelerin seslerini
mecaz nefeslerde solup giderken an
ýrmaklara karýþtý aklým
düþtüm aðaç dallarýndan
caným yanarak







affedin beni
size bir gökyüzü borcum olsun






Gia.


Sosyal Medyada Paylaşın: