ben öylece izliyorum, sanki uçan, kanattan düþen gölgem, düþtüðü yerde salýnan, salýnýrken eski bir paspas gibi silkelenen,
sonra kuþlar geliyor ciðerime, ciðerci kediler gibi, beni benden alýp, eski bir halý gibi çýrpan,
çýrptýkça, debelendikçe, ben ben olmak, havada çýrpýnan kuþlara bakmak, ve niye sorgusuna sual etmek istiyorum,
baðýr çaðýr bir rüzgar rüzgara, neden diye sessizliðin içinde kayboluyorum, öyle bir kayýp ki cüssem utandý, cüssemden, kuþlar kuþlara uçuyor, takip edebilir miyim?
kanattan kanata, uçuþtan uçuþa, bir süzülmüþ can kalýyor, bir üzülmüþ kanat çýrpýnýþýnýn sesi kulaklarýmda çýnlýyor, þimdi ben uçtum mu ? Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.