insan doðar, büyür, yaþlanýr ve ölür, kimilerine yaþamak gül bahçesi, kimilerine ise zulüm, her günü zehir zemberek,
beni en çok annelerin dramý etkiliyor, bebelerin ýzdýrap çekmesi, ellerinden hiç bir þey gelmemesi, iþte ölümü ellerinden tutmuþ, yarasýna basmýþ,
yaþamak diye tutturmuþlar, nasýl ama nasýl acýnýn karþýsýnda, yaþamak can bulur, yüreði yemyeþil çimen olur,
imkanlý imkansýzlýklar, yaþamayý su perisi gibi ellerinden almýþlar, hani duyuyoruz ya bir hasta çocuðu daha kaybettik diye, iþte o zaman tek bir gül, tek bir serçe havalanýr, masumiyet timsali, yaþama bir kýrmýzý çizgi çizer gibi… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.