güneþ göklerin ellerini öpüyor
çiçekler dudaklarýný uzatýyor daðlara doðru
davetkâr kokular salýyorlar arýlara
pastoral sözcükler seçiyor serçeler
rüzgarýn hýzýna yetiþiyor martýlar
yansýyan ýþýklarla yapraklar tülden elbise giymiþ gibi
içleri görünüyor damar damar üstüne
kim bilir nerelerde anne kediler
gizledikleri yavrularýný emziriyor
karýncalar topraðý teyelliyor düzgün sýralarla
herkes nasibini arýyor doðada
deniz yavaþ yavaþ kara elbisesinden sýyrýlýyor, ninniler susuyor
gün ýþýdýkça maviye tutunuyor
baþlýyor neþeli bir þarkýya
her dalga þarkýnýn bir nakaratý, ayný tempoda çarpýyor kýyýya
içlerinde bir kýpýrdanma, birlik oluyorlar
hep beraber ’’hayat bayram olsa’’ þarkýsýný söylüyorlar
gün batýmýna kadar
Müjgân Akyüz Dündar