Sabahýn kör saatleri, sensizlik dürterek uyandýrýyor beni. Bu vakitler herkes sana benzemeye çalýþýyor ve sessizliðim öfkeleniyor. Anlatamýyorum insanlara, beyazýn seninle varoluþunu. Uzaktan yakýndan herkes sana benziyor. Zaten benzemeseler de benziyormuþ gibi yapýyorlar. Hayýr, kandýrma kendini, aslýnda hiç kimse ona benzemiyor...
Gün ýþýðý denizlerin boyunu aþmýþken, üstelik þýmarmýþken bir sevgi ellerinin sýcaklýðýndan ve olur da düþerse bir gül gönlüne, olsun, yine de sen ellerini sallayarak yürü sevgilim. Býrak, bomboþ sallansýnlar öylece. Çok üþürsen cebine koy, ama; kimse ýsýtmasýn ellerini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
BARIŞ TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.