Güneþin al yaný gecenin kýzýllýðýyla öpüþürken Sokaklarýnda geçmiþ zaman izlerim cirit atýyor. Kaldýrým taþlarýný boyar dururum umursamam. Gecenin rengi ahenkle dönerken atmosferim de. Meteorlar düþer dilin kaybolmuþ sözcüklerinde. Boynuma asýlýr hasretlik salladýkça kalbimi sarsar ininde.
Sesin karanlýðýmýn kucaðýnda ezilmiþ harflerimle, Yokluðunda boynu vurulasý laflar ederim delice. Sen yataðýnda uyurken ben çatlamýþ kalbimde, Belki sesin gizli gizli sýzar diye tellerime. Ruhuna teslim olurum bu gece. Sen hiç her gece kendi intiharýna koþtun mu? Bile bile avuçlarýnla nefesini kestin mi. Yada herkese yasak diye aþkýný mühürledin mi kalbine.
Anlayamazsýn beni boylu poslu süslü püslü, Fiyakalý cümlelerim yok olmadý. Senli olan herþey özeldir karýþtýrmadým, Y A L A N L A R I Gözlerimin perdesi bir þiirde sabahlar. Gecelerce senli boykotlarla kapanýr kapýlar. Ömürlük biçilmiþ tek elbisem gibisin. Yasaktýr baþka ten giymem tenime.
Ýstanbul’un gördüðü manzara karþýsýnda, Kitaplarýn bile yazmaya korktuðu kavgamsýn. Kalbin sýfýr noktasýnda buz tutmuþ çýðlýðýmsýn. Ýçimin her köþesinden diðer köþesine deðil, Çýlgýnlar gibi sen diye kendine sarýlan, Yüreðimde sureti yansýyan en ücra köþemde, Aþkýnla bir ömür yýðýlýp TEK kalanýmsýn...
Erhan Çuhadar Sabýr Gemisinin Kaptaný Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.