garibin garibi bir günü, yatak döþek demeden uyandýrdým, sanki saatin çalarýydým, ya da çalanýn saatiydim,
garipsedim mi ? hiç ama hiç, her gün bir benzerini yaþýyordum, ya saatler kuruluyor ya da insanlar,
garip olan bendim belki de, ya da garipsenen, musluðu açtým ellerimi verdim, su yýkadý ya da ben,
bir süre aynaya, aynada ki yüzüme, baktým öylece ama bir gariplik vardý, ya yüzümü hiç görmemiþtim, ya görmek hasýl olmamýþtý,
bir yaban hayatý gibi, bir ödünç alýnmýþ gibi, yaban, yabancý ruhsar, belkide çalýntý bir beden,
çer-çöp bir kalýntý, çayý koymuþtum ama aklýmý koyamamýþtým masaya, öyle duru bir su arandým, belki de ayamadýðýmdan… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.