saatler geçti sabahlar kapýyý çaldý, üþüyen ruhum, yorgana el attý, yastýðým ve yataðým durur mu? onlar da sýcak bir kol kanat çýrpýnýþýnda,
havaya düþtü bir alacalý güneþ, doðumu ve batan gözleri, yer yerinden yýkýldý, bir mezar uykusuzluðu,
baðrýnda yandý, yanmak ne demek kavruldu, tek tek düþleri, gülüþleri, yaktý, yandý ve karanlýða düþtü,
ses oynamaz, duvar kýrýlmaz, bir kimsesizliðin eski tayyörünü, aldý yerden ve üstüne geçirdi, bilinmezlikler içinde bir yola çýktý,
tüm bunlar olurken, ben ben deðildim, içimdeki bensiz iç benliðim belkide, yorgun ruhumu bedenimin yanýna uzattým belkide uykuydu bu… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.