uzun uzadýya bir nefesi, ciðerime dolduruyorum, sanki bir daha alamayacak gibi, sonra bir soruyu yudumlarken,
çiðerimden dökülüyor, kimeydi ki bu inleyiþ, niyeydi ki bu kimsesizlik, çok direkli bir apartmanda,
yalnýzlýðý büyütüyordum, öyle aleni, öyle apaçýk, öyle kimsesiz,
her yemeðe tuz atýlýrdý, nenem tuzsuz yemek, çocuksuz eve benzer derdi, neden demedim, diyemedim, öyle incinmiþ harfler kullanmýþtý ki,
bazen kal gelir, öyle yorgan döþek, öyle uykusuzluðu yudumlarsýn, aslýnda sadece bilirsin, suskunun ipi çekilmiþtir… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.