Düşme Aklıma

Gecenin karanlýðýna karýþýyor düþlerim,
Bir yandan sensizlik, bir yandan hüzün.
Düþme öyle ansýzýn aklýma!
Sen aklýma geldikçe,
Ben kendime gelemiyorum.

Sensiz yollar uzayýp gidiyor,
Her köþe baþýnda seni arayýp duruyorum.
Bir gülüþün yankýsý, bir bakýþýn sýcaðý,
Gözlerim kapalý, hayalinle baþbaþayým.

Gönlümde bir yangýn, dilimde bir ah,
Seninle var olan, sensiz kaybolan.
Her sabah yeniden doðan güneþ gibi,
Birbirinden güzel, dört mevsim gibi.

Düþme öyle habersiz aklýma!
Her geliþinde kayboluyorum,
Ama sensizliðin içinde bile,
Sana olan sevdamla var oluyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: