sabahlar bir anne sesi ile perdesini açýyor, öyle sýmsýcak, öyle fýrýndan yeni çýkmýþ ekmek gibi, sonra sonuna bir ince belli çay býrakýyor, ben tüm bunlar olurken sinema da patlamýþ mýsýr satan o küçücük kýz oluyorum,
annemin sesi ile kalkýyorum bir çay bardaðýna ömrümü dolduruyorum, öyle siyah beyaz bir film gibi, hep göz yaþý hep göz yaþý bildiðin çay karasý,
bir bakýyorum, öðlen, annem çamaþýrlar diyor, kirli sepetini ve çarþaflarý topluyorum, makine çalýþýyor ama benim makine eski kafamýn içinde çitiliyorum çarþaflarý,
periþanlýðý ellerinden öpüyorum, öpmekle kalmýyorum, kaldýrýp kaldýrýp silkeliyorum, sanki dökülecek gibi, periþanlýðý çarþaf çarþaf asýyorum… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.