bo
İnsan Aklını Sulayan Adam
Varsýn seyretsin kilometrelerce uzaktan
Hapsetsin yüreðimi yýldýzlar.
Varsýn utandýrsýn dilimden düþen sözler,
Kara çarþaf gibi gerilsin çehreme bulutlar,
Sonu yok ki zincirlerin, engellerin...
Ýnce bir sýzýyla iz býrakýp geçecekse nehir,
Dokunsun anýlarýma, bölsün kalbimi ikiye.
Islatsýn kaçýþlarýn þaþkýnlýðýndaki yüreðimi,
Ve eðsin baþýmý rüzgarýn elindeki otlar gibi.
Susuz kalmaz ki karanlýk kýyýlarda çiçekler! ...
Yanmasýn umutlarým, boyansa da kýzýla tacým.
Erimesin aç gözlü tutkularýn elinde zamaným;
Sorgulansa da kardan soðuk küllerim,
En sert kýþlarda bile yeþil kalsýn dallarým!
Uzatýyorum titreyen ellerimi,
Tak zincirlerini yýkýlan umutlarýma;
Dene gücümü, ver günahlarýný sevabýma
Yeter ki, dokunma sensizlikten açýlan yarama.
Bilirsin, aðlamaz bulutsuz gökyüzü
Açmadýysa toprakta çiçek.
Yüreðimden göç sesleri alýyorum
Ve döküyorum derdimi þiirlere þimdi,
Býrakýrken gecemi sis bulutuna emanet,
Gidiyorum anýlarýn örttüðü yalnýzlýða.
Deniz çalkantýlý, duygular derbeder;
Titrek mum alevinde öznesiz aþklar
Ve ihanet tarlasýnda oynaþan sevgiyle nefret.
Yüzlere çarpýlan iki kollu aþk kapýsý
Ve umutsuzluðun demir pençeleri...
Ben,
Düþler ülkesinde yolunu yitirmiþ bir kadýn
Sen,
Ýnsan aklýný sulayan adam! ...
Rukiye Çelik
06.10.2008 15:17:00
--------------------------------------------------------------------------------
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.