bir bir saatler geçiyor, ne eðri doðruya, ne doðru eðriye, dönmüyor,
herkes içinde ki doðruya, bakýyor, ya da öyle özümsüyorlar, hayat iþte bir kopuk lastik, kim çekmiþ ya da kimin elinde kalmýþ,
muammalar dökülüyor, içinden bir tane, ele avuca sýðacak, doðru ya da soðan cücüðü yok,
öyle kalýyorum, sanki gök yüzümde, sanki güneþ camý açmýþ, sanki bir tiyatro resitali,
ya oyuncular, ya bedenler, ya triadlar, ya susmuþ konuþmayan aðýzlar,
bir sessiz sinema, bir hayal kumkumasý, bir de söylenmemiþ sözler, dedim ya bir þeyler ya da hayalin hayali… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.