Siccil yahut Siccîn

Mevsim normallerinin ortasýnda
Sýkýþtýrýlmýþ sabrýn içinden suskun geçiyor kadýnlar
Uzun mesafe esmer ifadesiz
Ýri kemikli ellerinde zikir
kurumuþ dudaklarýnda dua
Oðullardan uzak eril seslere hasret
Bütün yanlýþlarý düzeltir gibi
öfkeyi  yutup
Ýri siyah gözleriyle donmuþ
Ýlmek ilmek dokunmuþ içindeki fýrtýna
Göðüs kafesinde ya hay düðüm
Dalan gözlerle belki çocuktular


Raylardan kopup gelen çýðlýk her veda
En kýyýsýz acýlarýný içine alýr
Nefesini savura savura geçer  dokunmadan bize
Serinletmez hiçbir rüzgar

Daðlarýn dingin ve onlarýn oyuk ve gizli
Sakince dokunup taþlarý alnýna dayasýn
Sonra upuzun bir sessizlik çöl uykuya dalar
Gece kýrýlarak gider

Kadim acýlarýndan sýyrýlýr zaman

Henüz doðmamýþ gelecekler var
Bitmemiþ savaþlar
Ýmgeler görüyoruz
Doðru zaman doðru yer
Bir avuç su bir dünya çöl ve sahra
Kan

Dediler ki
Atlar hazýr deniz orada haydi

Kuþlar geldi kocaman kanatlý
Sevindik çol çocuk koþtuk avluya
Bin ton sessizlik önce aðýr aðýr indi üstümüze
Bir siccîn bir  duman
Sonra ne kollarýmýz kaldý ne çocuklarýmýz

Sosyal Medyada Paylaşın: