hep bu saatlerde, hep ayný düþ’ ünce, soluðumda kýrýk bir nefes, solumda ucu ucuna bir yara, kanar, anar, solumdan yayýlýr bir kangren,
sonra nefes almaya korkarým, bir düþ ertesidir bu, bir yarým küredir, beni ayýrýp kenara koyar,
hep kenarda, köþede, kýyýda, unutulmuþ bir gül, itilmiþ bir çanta, býrakýlmýþ bir can,
o benim iþte, o gökteki yýldýz, o karanlýðý aydýnlatan ay, o benim iþte, her yeri aydýnlatan bir kendine ýþýðý düþmeyen dünya, her yaný yanan rüya… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.