bir bebe suratý takýlýyor gözlerime, hayatla dalga geçer gibi, sevimli bir gülümsemeye dil çýkarmýþ, çýkarýrken de kýkýr kýkýr gülmüþ,
yoksunluk dönemlerimde, bir umut ýþýklarýný yaksýn diye, öyle çýkartýr bakarým, belki bunlar o zamanlar da ki umudu havalandýrmak içindi ,
kim bilir kimi kimsesi olmayan bilir, benim kalemimde ki havalanmalarý, uçan kuþlarý en çok da serçeleri, kim görebilir, masmavi umut denizinde yana yakýla havalanan bir mavi gözlü kuþu…
iþte böylesi umutsuzluk daðlayan, iki harfin cümlesi ne ola ki, zýrýl zýrýl aðlamak, kim siler ki geçmiþi, geçmiþin yaralý kapýsýný kim açar ki , açýlan kapýlar güzel günler gelecek der mi? kim bilir? kim… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.