KÂHKİK

Çok özledim yine bizim elleri
Bir türkü tutturdu dilim arkadaþ...
Gönüle dokunur nazlý yelleri
Salar kokusunu gülüm arkadaþ.

Köyümün üstünde yeþil sahasý
Her aðaçta vardýr bir kuþ yuvasý
Her derde þifadýr soðuk kurnasý
Akýl erdiremez bilim arkadaþ...

Yazýn Irmaklardýr çocuk hamamý
Bir izlesen ekmek yapan anamý
Çabuk unutursun kederi, gamý
Ýnan burda yaþam filim arkadaþ...

Erkenden ocaðý yakardý anam
Kývrýlarak çýkar bacadan duman
Tezek kömürüdür sobada yanan
Deterjandýr benim külüm arkadaþ...

Þehre gitmek ister burada herkes
Gider, fakat orda alamaz nefes
Olur þehir ona koca bir kafes
Sýlaya çevrilir yolum arkadaþ...

Köyümün üstüne bir figan çöktü
Dört eylül barajý baðrýný söktü
Gönül sazým çaldý kalemim döktü
Sessiz sessiz aðlar telim arkadaþ...

Hicranî’m der, yetim kaldýk gurbette
Elemle, kederle dolduk gurbette
Hasretle kavrulduk, solduk gurbette
Köyümden ayrýlmak ölüm arkadaþ....

Nûriye Akyol

Teþekkürler Üstadým:

Gurbetin yollarý þirin göründü
Gözlerim aradý, ruhum arýndý
Ýnsaný telaþta, dostluk serindi
Garip kuþ misali halim arkadaþ.
----Mustafa HOÞOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: