gözlerim iplik iplik akýttý yaralarý utangaç ayalarýma da o eller sabýrý taş eyledi sýrým gibi sardý gözlerimin yollarýný bir tamam heybeme doldurdum rengini gök kuşağýndan çalmýş ağlayan yumaklarým hüzünbaz hýrkalar örme vakti geldi de geçti heybeme el attýkça iki þiþ oldu kýrgýn gözlerim ördü utangaç ayalarým bir ters bir düz ne kadar renkli ise de yumaklarým rengini eylülün yapraklarýndan yeli güzün hýrçýnlýğýndan savruldum yaprak yaprak umut bu ya ýsýtsýn isterim de giydikçe üşürüm çýrçýplak güzü soyarým da üstümden bir bahar mevsimini saramam dört mevsimde ne zaman düþünsem seni üþürüm üryan bebeler gibi Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.