HARAM GECELER

Hüzün hapsetti ruhumu açýlmýyor pencereler
Karanlýða mahkûm etti sonu gelmeyen geceler.
Derdimi kâðýda döksem, diyorum kalem bocalar
Bir el susturur gönlümü, aklýmdan uçar heceler.

Elimde bomboþ bir sayfa çizgisi yok, ucu yanýk
Bir nokta koyamýyorum, cümleler darmadaðýnýk
Yalnýzlýðýn ortasýnda, ne bir dost var, ne bir tanýk
Karanlýk geceler bilir, kim uykuda, kim uyanýk...

Dert uyutmaz, hüzün boðar, sessizce izler acýlar
Sabrým ev sahibidir de, beni yoran kiracýlar
Ýçimde bin bir düþünce, yordam bilmez aracýlar
Gönlümde büyüttüklerim, bana benden davacýlar...

Gün karanlýðý aðarttý sabah oluyor bak yine
Uykusu haram geceler emânet edildi düne
Her gecenin sabahýnda telâþlar yüklenir güne
Zaman yerken ömürleri, hazýrlanýrýz düðüne...

Nûriye Akyol
8/7/2024
Sosyal Medyada Paylaşın: