Deðerinin çok altýnda þiirler yazýyorum. Ufkum bir huzurevi, misafirimdir ilhamlar. Meraklý bir çocuk gibi, çokça laflar iþitiyorum. Ve inatla besliyorum odamda evhamlar.
Deðerinin çok ama çok altýnda þiirler. Deðersizler; kahretsin, deðersizden de deðersizler. Lakin deðer size, kadirþinas deðersizler. Deðer sizden, onlar hiç olmazsa sizler ve bizler.
Ýnci küpeli güzel kýz, yolunu bulamayan coðrafyacý. Elini ver, hepsi bizim gibi deðersizler. Deðer mi takmak, yere düþen þöhretten bir tacý ? Acý þöhretin tadý, öyle deðil mi Vermeer ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafakaynak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.