derin bir sessizliðin ortasýndayým usta
kýyýsý olmayan deniz
aðacý olmayan orman uðultusu
fay hatlar üzerine kurulmuþ viran kent
ayarsýz nedense hayat usta
yazgýsý zehir bir tortu býrakýr yýllar
derinleþtikçe çýban aðrýsý sarýyor tüm hücrelerimi
kayýp cismimin bütüncül anekdotlarýna sarýlsamda
eksiklerimi bir türlü tamamlanmýyor usta
yekününü bulamýyor nedense hiç bir hesap
hep eksik tartýlarla kalakalýyor yaþam terazisi
damarlarýmda akan kanýn
zýtlýðýyla cebelleþiyorum
avuçlarýma yapýþmýþ yaðlý ilmeði
nedenli nedensiz sorgusuyla
uðraþýyorum
otur karþýma
bir bir sor çökmüþ omuzuma biraz daha yük yükleyerek usta
kapý gýcýrtýsýna gerdan kýran kadýn olmadým
acýsýný ateþ almýþ saç ucuyla süpüren bendim
gülüþ perdesinin arkasýnda
hüzün savaþýný veren ben
korkularýmý düþ harbinde býrakan bendim
cesaretimi cýlýz bedenimle
kýzýl meydanlarda yakan ben
haydi usta
duruþumu bir daha sezinle
öðren ruhumdaki tufanýn kýyan halini
sorular ateþe bulandýkça
alevin önemi yok ustam
her sabah gözümü gökyüzüne asýp
nasýl tevekkülle teslimiyet içinde olduðumu bil usta