uykulara yürümüþtüm yada öyle sanýyordum sandýðýma da kanýyordum bazen yokuþlarda susamak bazen kumlardan kalelerin altýnda kalmak çocukluðumda yol almak bazen de özlemek sýrtýmda derin aðrýlar býrakýrken iç sesim içli içli harflerini aðlatmaya baþladý... sesimi yuttum dinliyor ,þaþýrýyor aðzýmý elimle düþtüðü yerden kaldýrýyorum içim dýþýmý dinliyor dýþým içimi “özledim “ ses kulaðýmdaki çýnlamasýný dinliyor,bitince baþlýyor bazen diyor bazen arardý ... öyle saatli saatsiz anlattýðýný hatýrlamam da sesini duyduðumda geceyse de gördüðüm görmediðim dünya aydýnlanýr dý nur inerdi de elimden tutar göðün merdivenlerini adýmlardýk... tüm evreni ayaklarýmýn altýna sererdi... o bazenler var ya sesini özlediðim bazenler “bazen “ deðil her zaman düþlü düþsüz ararým... alo diyemem... Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.