MAHLASIMA SEN KARAR VER EY, YABANCI...
Arz ederim alaþaðý da ederim ruhumu
Kýrýk gönyemin pasýnda saklý iksiri
Ve de aþký
Ýkiletmeden çekerim içime
Ýçerlemiyorum da artý ebedi ve ezeli
Yalnýzlýðýmý
Kurada çýkan bir armaðan iken
Aþkýn fýsýltýsý ile ayyuka çýkan
Kâh hüznümü kâh neþemi
Boca ederim þiire
Ve
Pestili çýkmýþ alfabenin
Arzý endam eden
Yirmi dokuz kölesine
Emrederim…
Sev beni,
Yaz beni,
Yazamazsan sol ve de öl:
Baþýna buyruk o izafi cenneti
Yeter ki bahþet bana yüce Huda
Zanlardýr misilleme yapan
Zafiyet dolu zamlý sevgilerdir ruhumdan sarkan
Pervazýn indinde
Þafaðýn nezdinde
Kalemse þakýyan bir bülbül bir hercai
Cehennem ateþinde göz kýrpan
Güneþe meyleden sabrým ve de
Tutulan nutkumun yanýnda
Yanarken yaþ da kurunun yanýnda
Ve iþte ve iþte:
Yorgun bir mahlasý köle kýlan
Mahzenin karanlýðýnda saklý
Ansýzýn doðan güneþin sonlanmaz saltanatý
Hibe ettim yüreði, ey, sefil yabancý
Tanýþ olmasak da
Ardýþýk sayýlar gibi
Birbirimizin peþinde
Hem endamlý bir ölüm dilemiþtim ben Rabbin nezdinde
Saklý tuttuðum Ýlahi Aþký
Arzý endam eden hüzün bohçamý
Taþýyabileceðim yükü de bana sunmuþken yüce Mevla
Arsýz bir kuþ gibi
Göç mevsimine takýlmýþ bir þahika
Kuyruðumdan yere damlayan hýzý
Kendimle olan savaþýmý
Yeter ki sonlandýrsýn Huda
Günlerdir seken hece hece
Gecenin karanlýk uyruðu
Yakamdan çekiþtiren her bir i mge
Elbet armaðanýdýr evrenin
Aryasý sözcüklerin
Aþkýn da ateþinde yanan
Bilfiil sevdalandýðým
Þiirin nüktesi, güftesi ve hikmeti
Nutkum sayýklarken aþký
Kuru kuruna da sevmedim elbet seni, ey sefil yabancý
Al, sana hediyem olsun
Bir þiir ne ki?
Bir þair bir de aþkýn þerefesi
Hizaya sokacaðým elbet zalimi ve iblisi
Huzurunsa tek adresi
Þüheda mazimden sýzan bir fýsýltý
Cephane dolu yüreðimin nazý
Niyazýmsa kayýtlý Allah katýnda
Sürtüþtüðüm kadar kendimle
Sürmanþet bir aþký
Ýhbar ediyorum bak, tininde þiirin
Yanýyorum yakýyorum da gemileri
Hali hazýrda dümende
Su alsam bile
Kurak çölleri yeþerten Rabbin
Kardýðým dünleri umuda çeviren rahmetin
Ve g/izinde aþkýn
Mahlasýma da sen karar ver, ey, yabancý
Endamlý bir aþkýn parmak izi
Þiirin altýnda saklý kalemin sesi
Duymayanlara da duyur e mi:
Ben aþkým ben þiirim
Ruhumdan sökün eden kaleme ve külüme kefilim:
Kâh endamlý bir gül
Kâh solgun iken ruhumda tutuþan kül ve o resim
Mahlasýmdan tut da
Mahremime uzanan yolda
Ne olurdu sahi, tutsan elimden?
Tutuþan yüreðimden sökün eden
Aþký þiarým iken yalnýzlýðýma
Acýmý da depreþtiren þu ilhamý
Sürgün edilmiþ bilinmez mahlasýmý
Sana teslim ettim ölmeden önce
Son arzumdur þiir
Ýlk göz aðrým da, ömür
Boyu nasiplendiðim aþkýn ve sevginin
Dinmez nazýnda, kulluðuma binaen
Bil ki vasiyetimdir
Bu da sana:
Kara toprak çaðýrýr da çaðýrýr
Beni, benden olduðum kadar
Ve iþte verilen son karar:
Tek arzumsa:
Þiirle gömün beni…
DOSTLARIMIN KALEMLERÝNDEN
Gelen giden ellerime bakarak geri dönüyordu.
Omzumda ki taþlar aðýrdý gören boðuldu.
Ýsmi yazýlý vagonsuz bir trenin yolcusu,
Dönüþsüz yolculuða çýkmak üzere kurulmuþtu.
Ara verilmeden ne bir istasyon ne molasý yoktu.
Çiçek ve su satan küçük bir çocuðun,
Büyüyünce anýlarýna kalem asla dayanmazdý.
Çocukluðumda yazmaya çalýþtýðýmý,
Þimdilerdeyse yazdýklarýmý,
Ýnan buna artýk unutmaya çalýþýyorum.
Küçük bir silgi gibi keþke silebilsem herþeyi.
TEÞEKKÜRLER DEÐERLÝ ERHAN ÇUHADAR HOCAM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.