HAYATIN MEVSİMLERİ

Bir aðlama sesiyle tutulur ipin ucu
Ýnsan hayatý taþýr, hayat insanda yolcu.

Çocukluk ilkbahardýr, rengarenk çiçekleri
Gençlikte öðrenilir hayatýn gerçekleri.

Güneþ tam orta yerde, yaz sýcaðý ve hasat
Býçaklar eskidikçe bilemez olur masat.

Ve insan olgunlaþýp, kemâle erince yaþ
O sararan yapraklar dökülür yavaþ yavaþ.

Artýk gönül daðýnýn baþý çok dumanlýdýr
Yolun sonuna doðru gelenler hep gamlýdýr..

Kapýsýnda yolcular, gerçek yurdun nihayet
Ya cennete hoþgeldin, ya cehenneme davet.

Yürek söyler, dil susar, kalemimdir aracý
Beden toprak parçasý, can bedende kiracý.

Nûriye Akyol.

USTA KALEMDEN: (Teþekkür ediyorum)

Yol ýrak,menzil yakýn.dört yanýna bir bakýn
Hiç itiraz istemem, yoktur þikayet hakkýn

Ne koymuþsan heybene,iþte odur bak aþýn
Nekir-Münker sorsa bil,asla aðýrmaz baþýn.

Nurettin Gülbey
Sosyal Medyada Paylaşın: