AH KENDİM

Aynada yüzüme gülüyordun da
Ömrüme çok zarar, verdin ey kendim.
Dost olmadýðýný biliyordum da
Düþman olduðunu yeni öðrendim.

Sen ki aðýrbaþlý, zarif ve ince
Baþýný eðersin bir kul görünce
Nasýl da deðiþtin öfkelenince
Hýþman olduðunu yeni öðrendim.

Ey kendini bilmez gafil, serseri
Nefs’inin ardýndan gitme ,gel beri
Günâha doydukça geniþler deri
Þiþman olduðunu yeni öðrendim.

Kendini beðenmiþ, bir aklý köse
Ön saflarda vaaz verir herkese
Ziyankâr’a, zûlümkâr’a, nekes’e
Baþman olduðunu yeni öðrendim...

Hevâ-i, hevesler taþar gönlünde
Þeytanýn attýðý kement belinde
Oyuncak olmuþsun nefs’in elinde
Eþmen olduðunu yeni öðrendim.

Çok kez vurdun beni þah damarýmdan
Söyle haz mý aldýn ahuzarýmdan?
Bu derin sükûtun, bildim arýndan
Piþman olduðunu yeni öðrendim.

Nûriye Akyol
20/6/2024

Köþmen: Þiþman, tombul, týknaz.

Hýþman:
Öfkeli, gazaplý

Baþman:
Baþ olan, ileri gelen, saygýn, önemli kimse.
Bir topluluðun ileri gelenlerinden her biri.
Ýleri gelen, sözü geçen kimse.

Eþmen:
Eþ, arkadaþ, yaþýt.
Sosyal Medyada Paylaşın: