kimse, kimi kimsesi olmayan kuþlar, belki de onlar bile, bir kanat çýrpýnýþýnýn, bir sesin sessizliðini taþýrlar,
hiç kimsenin aramadýðý, yokluðumun, yokluðunda, kahve höpürdettiði, yanýna da çifte kavrulmuþ lokumu lokmaladýðý,
her þey ama her þey, bu kadar açýkken, neden sorusu düþer, öyle yorgan döþek,
neden? neden? ya da niye? baþka bir deyiþle niçin? bu kadar deðer bilmezin yanýnda bir deðer olmayý bekledin ?
iþte sorular? üstelik hiç birine bir tek cevabým yok, belki hayattý beni geri plana çeken, belki korkularýmdý,
o, bu, þu, bir sürü sebep, bir sürü cevap, bir tek sorunun cevabý yok, ben ölsem kimin umurunda ya da kim üzülür ? cevabý çok net kimse, hiç kimse… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.