KARA

Biz yakmadýk bunu âlem biliyor
Delilleri gizli bir el siliyor
Biz, birbirimize düþman oldukça
Arkamýzdan asýl düþman gülüyor...

Sivas’ýn alnýna çalýndý kara
Saðýr sultan duydu, bu bir iftira
Ölende biz olduk, alanda yara
Her þekilde olan bize oluyor...

Müslümana düþman, âlemi cihan,
Derin uykudasýn kardeþim uyan
Kuyunun dibinde Yusuf’u koyan
Kurtlar yedi, diye çýkýp geliyor...

Sivas’ta bir can pazarý kurdular
Baþbaðlarda can evimden vurdular
Çekilip kenara seyre durdular
Bu muammâ hep çözümsüz kalýyor.

Sivas topraðýnda yetiþmez na’mert
Hepsi yiðido’dur, her yiðidi mert
Silinsin alnýndan gayrý bu töhmet
Düþman aramýza nefret salýyor.

Kurulmuþ yurduma türlü tuzaklar
Muhabbet baðýný vurmuþ sazaklar
Yakýn olsun, derken bize uzaklar
Yüreðimi firkat oku deliyor...

Sivas’ým, kaderin kara yazýlmýþ
Ters yel esmiþ baðýn, bahçen bozulmuþ
O güzel nâm’ýna mezar kazýlmýþ;
Vah Hicranî’m, aklamadan ölüyor...

Nûriye Akyol
2/7/2023
Sosyal Medyada Paylaşın: