YİRMİ BİRİNCİ ASRIN EN BÜYÜK KATLİAMINA İZDÜŞÜM
Saymakla bitmezken kanlý uzuvlar.
Torbada taþýyor evladý baba.
Bu nasýl dünya ki zalim bu kadar?
Gazze ölür, aðlar Mescid-i Aksa.
Sordular sultana "nedendir hüznün?"
Dedi: "Kudüs esir, nasýl gülerim?"
Sýnav kaðýtlarý boþ gelir gün gün.
Ümmet imtihanda, bundan kederim.
O zarif þairler öldü mü bir bir?
Devrimci kalemler hiç mi kalmadý?
Ruhalý Akif’ten gelen o zikir;
Hala zihinmizde korlaþmadý mý?
Köpekler üþüþmüþ bir avuç yere.
Vatanýnda esir kalmýþ bebekler.
Bir damla yaðmura hasret her gece.
Dumanlar gökleri her an lekeler.
Refah güzel Refah, hep ölüm koktun.
Yýkýldý Han Yunus, çekildi deniz.
Yere batsýn Sisi, ciðeri kopsun!
Herzog ile halkolunsun dileriz.
Faþizmin direði çakýlmýþ yine.
Gudubet kaynarken köhne Tel Aviv.
Ýþgal sinmiþ ta þeytanýn inine.
Sen taþýný at, ben edeyim hiciv!
#MBA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammet Baran ASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.