Sessizliðin bir avuç toprak Gün doðmuyor gözlerinin kapalý camlarýna
Ardýna kadar açýk bir gökyüzü hüzün Ýçindeki tohuma ana þevkat ilimli toprak Küskün kuþlarýn göçü kendi kanat diplerine Ben sesindeki þehirlerin coðrafyasýndaki öksüz çocuk
Hasret ne zamanki kement atsýn kalbe Benlik zellelesinden tozu topraðý yaran ýþýktý sevmek Çiçekli elbisende solan renk Buz tutan ellerin aklýma hala siper
Ýçsel bir mizanda yorgun kuþlar azat bekler Göç mevsimi bitmiþ Vakit kýþ Kalýþ esaret gidiþ ölüm Acýsý seyreltici bir sývý çipil çipil Ýçsel saðanaklar
Sevilen bir kalple tapýnýþ anmalar Anne sesleri Babaanne çiçeklerinden dökülmüþ tohumdu içimizde vakitsiz açan hüzünler Yaralý bir ezgiyi hýçkýrýða döker imece usulü kavaklar Ayrýlýklarýn dikiþ tuzmaz matemi sýzlar kaburlarýmda Annemin sesiyle ölüme yeltenmiþ gül Bir çocuk sesi tüm ölümler
Sosyal Medyada Paylaşın:
rengim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.