Karamsarlıktaki sessizlikti mütamadiyen kuşlar

Uzadýkça gölgeler
Gökyüzünü vuran
göçmen sesler biriktirir
Yeni bir duyguyu
boþluða giydirerek yürek





Hafýzada eriyen geçmiþin coðrafyasýnda yitik bir iklim oluyor ellerin
Kurgu çitlerinde
renksiz harf sarmaþýklarý
Aklýmýn tavan arasýna yuvalanmýþ cümlelerdi
Künhün kabuðunu kýran






Yorgun ayaklý karýncaya
Sarý benizli hastalýklý çýðlýklar taþýyor
Ateþi yükselmiþ hüzünlere kýzgýn rüzgâr
Hâlbuki dirilmekti baþka bir duyguya her ölüm
Yanýlgý aynasýna
Bedensiz gömülmüþ
Yara çiçeklerine
üfleyen sözler fýsýldadý kuþlar
Öksüzlüklere tezat






Gecenin çetrefilli derinliðinde hýrýltýsý uðultuya dönüþmüþ nefesler
Kapýlarý duvarlarý iyiliði ölümün eþiðini
yumrukluyor
Hoþgörünün mizanýný baskýlayan bir uluma
Kurt sürüsü
Tanrýnýn seyrinde
Özün közle kül evrimi
Zerreden ummana ulaþýlan





Yarasý üstüne yamalý hanelerden
Gizin kanatlarýyla mahiyete uçan kuþ içimiz
baþtan sona sesini yitirmiþ






Hâlbuki
Ýyi insanlar
kuþlar ve çocuklar
sevgi cývýltýlý gökyüzüydü
Münafýk bir öfke
zerrelere bölmeseydi








Sosyal Medyada Paylaşın: