Toplanmýþlar bir gün. Kumru güvercin, Seçe ve kýrlangýç. Güvercin almýþ ilk sözü: Biz genelde camii lerde geçimimizi saðlardýk. Avlularda yemlenirdik! O, eski insanoðlu yok artýk. Öncekiler yemlerdi bizi... Þimdikiler; Kardeþlerimizi, çocuklarýmýzý Yemeye baþladý açlýktan.
Kýrlangýç üzgün: Yuvalarýmýzý, eski bina duvarlarýna, yapardýk. Çok katlýlar doldu heryer, dýþý cam ve aynalý. Gel de yapýþtýr çamuru yapýþtýrabilirsen.
Söz sýrasý serçede dir: Bilirsiniz biz böcek-sinek Ne bulursak yeriz. Bozdular doðada dengeyi, Ne bulur, ne yeriz?
Son söz kumru nundur. Aðlamaklý, bir o kadar üzgün: Ahh! Kardeþlerim ah! Aþk, sevgi denince! Biz akla gelirdik. Sevenlere! ’’Kumrular gibi’’ denirdi.
Þimdi ne o saf sevgiler kaldý... Ne de ter temiz duygularla aþklar.!
Var sa; yok sa riya... Kalmadý haya... Her þey göstermelik! Her þey kiþisel menfaat.
Sosyal Medyada Paylaşın:
pınarbaşılı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.