KAÇINCI KOLLUK KUVVETİMDİR KİM BİLİR ŞİİR...

Kum fýrtýnasýna yakalanmýþ uçuþan küllerim
Bazen küskün bazen s/üzgün
En çok da kendimden kimsesizliðe sürgün edildiðim.

Külliyen de yalandýr külliyemde çýkan yangýn
Sadece Rabbimdir þahit olan
Kum saati misali döktüðüm kumu
Ýhbar edeceðim kadar da içimdeki devasa aþký
Ve o çadýrý bahþeden Rabbine sevdalý kulu
Kutsasýn dilerim ki yücelerin yücesine

Tutunduðum kadar da engin rahmetine
Tutamaðým hayata devridaim yapan yýllarýn
Hem hatýrýna hem de yakalandýðým fýrtýnaya
Bir geçiþ yaptýðým nasýl da aþikâr
Bir âlemden diðerin seken yüreðimde saklý
Müzesi sözcüklerin derviþ yüreðimi kardýðý kadar
Zikrime asýlý iken fikrime eþ deðer
Ölümle tokalaþan varsýn olsun sevdalandýðým kader

Muhtýrasý bir kere verilmiþ yaþamýn
Muazzam bir döngü rahvan atlarýn
Ýçimde saklý iken sonsuzluðu mimleyen
Asla dinmeyen yüreðimin
Koþu bandý

Ah, etmediðim kadar cihana
Afrasý tafrasý bölücü bir saltanat iken yaþama
Duyulan öfke ve kibir ve nefret
Ötelensem de içimde saklý tuttuðum kadar o hasret
Elbet önce varmak kendime sonra hidayet
Denen en kutsal rabýta ve rakým
Eþ deðerli bir mizaç
Bazense þaþkýn gözlerle yol aldýðým o telaþ
Aþkýn endamýna düþkün
Ýmkânsýzlýk sabit olsa bile çetelemde
Kaçýncý kolluk kuvvetimdir kim bilir þiir?

Sarnýcýn ve de sarkacýn kopuk ipinde
Belki de paye vermediðim zalimin kokan nefesinde
Yetmedi ihanet ettiði kadar da yüce Rabbine
Köhne bir diyardan izbelerde saklý
Kuþ uçmaz kervan geçmez hayatlardan
Uzattýðým ise elim bir elim rahmette
Bir elim kalbimde
Ellere muhtaç etmesin yeter ki Mevla’m.


Meyan kökü meali huzur
Künefe tadýnda bir ikram bahþeden
Ruhumdan taþan izdiham
Ve bir o kadar
Kefil olduðum iç sesim ve solmaz iken iyi niyetim
Meylettiðim sadece kendim
Kimsesizliðimi dindiren
Bu sevgi selinin
Tek Mimarý elbet yüce Huda.


Sosyal Medyada Paylaşın: