YORGUN AKŞAMLAR…
Artýk yorgun akþamlarýn gecesindeyim,
Sabahlarým olmuyor artýk,
Ne gecemde rüyalarým,
Ne de gündüzümde hayallerim kaldý,
Bitmez tükenmez keþkelerin,
Aðýrlýðý kaldý omuzlarýmda,
Taþýmýyor artýk yorgun bedenim.
Kaç mevsim geçti, kaç bahar,
Bilmem ki,
Sonbaharýn son demindeyim,
Beklemekten öyle yoruldum ki,
Artýk, yorgun akþamlarýn gecesindeyim,
Aðýr aðýr adýmlarla yürüyorum,
Sessiz çýðlýðým yankýlanýyor,
Þehrin karanlýk sokaklarýnda.
Boðazýmda düðümleniyor hýçkýrýklarým,
Gözyaþlarým sel olup taþýyor avuçlarýmdan,
Tüm umutlarým darmadaðýn oldu,
Kýrýlmýþ aynalar gibi paramparçayým,
Zamaný geçmiþ mevsimler gibiyim….
Zamaný geçmiþ mevsimler gibi…
Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaleminesintisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.