Mutlu deðilsen halinden böyle... Aman dur, sakýn “Evet, deðilim!” deme, sus n’olur!
Kendin vermiþsin kendine hakkettiðin cezaný, hakimin, yargýcýn ve celladýn sensin, kendi yapýp yarattýðýn kanunlarý neden böyle kýzýp inkar edersin.
Kafa Tas’ýn yuvar deðil 4 duvar hapishanen senin burasý insan; dýþýnda yada içinde kendini hür sansan, cahilliðe kul olmuþsun ne çýkar?
Ne kadar mutlu, eþit, tok, adil ve hür memleket, Sen “yýlan gibi” kuyruðunu yemeye devam et; Ne oku, ne öðren nede uygar ülkelere bakýn, sonunda gelipte nedenini bana sorma sakýn!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.