BİR SABAH BİR SABAHI SERÇE UYKUSUNDAN UYANDIRIYOR
hayalle, gerçeðin perdeye düþüþü,
iki kirpik deðiþi, iki elin gözleri ovalamasý,
sabahtý iþte, yine bir gün yorgan altýndan,
eli kolu baðlý kalkmýþtý,
niyeydi ki bu sabahlar,
dertleri uyutmuþken,
ninnilerin kulaðýný çekmiþken,
uyku ile daðýtmýþken,
niye uykunun uykusuzluðu,
niye sabaha koþuþ,
belki yaþamak bir maraton,
ben ne birinci, ne sonuncu, ne de katýlýmcý olmak istiyorum,
zaten sorulmadý da?
sorulsa ister miydim?
yaþamak istemiyorum der miydim?
aslýnda insan kýrk kilidi de üstünde kitleyen,
bazen bazenler kapýmý týkýrdatýyor,
ben açamýyorum,
çünkü verilecek bir cevabým yok,
kendi içinde bilinmeyen bir yolculuk,
sorular sorulara, nihayetinde bir sabah bir sabahý serçe uykusundan uyandýrýyor…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.