Üzgün ​​Yalnızlık
Geceleyin örülen bir gölge,
Kalbimin derinliklerinde gizli bir acý,
Gözlerimde kaybolmuþ ýþýklar,
Her biri birer büyüyen yalnýzlýk.
Bir zamanlar parlak olan sevgiler,
Þimdi solmuþ birer yaprak misali.
Rüzgarýn fýsýltýdýðý hüzünlü þarkýlar,
Gecenin devamýnda devam eder.
Zaman durur, nefesler aðýrlaþýr,
Gecenin ilerleyen saatlerinde yýldýzlar bile aðlar.
Gökyüzünde beliren yalnýzlýk,
Yüreðime iþler, derin bir yara.
Her þeyin yansýmasý olur geçmiþin izi,
Karanlýk sokaklarda kaybolan hayaller.
Bir gülüþ, bir dokunuþ, þimdi uzak bir hatýra,
Kýrýlmýþ bir aynada yansýyan yüzler.
Yalnýzlýðýn soðuk kollarýnda üþürüm,
Gözyaþlarýmýn süzülüp yanaklarýmdan.
Kalbimde yankýlanan,
Bir þairlerin dilinde anlatýlamaz.
Gecenin içinde kaybolmuþ bir ruh,
Nefesi biraz daha yorgun.
Belki bir gün sona erer bu yalnýzlýk,
Belki de sonsuzluk dek sürer bu kalýcý yalnýzlýk.
"
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.