ne vakit birini sevsen
düþ diye
düþeceksin peþinden
ýþýða giden kelebekler gibi
kanatlarýndan damlayacak kan
bu þehrin korkaklýðýný boyayacak akan
kayýp ezan sesleri yürürdü peþinden
hiç kýlýnmamýþ namazlar kalabalýðý
eksildiðim ruhuna okurdu Fatihalarý
çok yaþasam ne fayda
senle
az yaþasam ne alâ
senle
yine de yaþasam ben piþinceye kadar
sen de
o kör kuyularýnýn dibinde
yine de yaþasam
oldum diye diye
derin bir ses ver kendine
dönerken ayaklarýn geçmiþe
ört üstünü kalabalýklarýn
daha yeni deðil
bildim bileli sancýmsýn
ölüm kadar gerçektin diþimde
çekilince anladým
sen gibi çürüdüðünü
kalbimin
içten içe
birazda yüzüme dur
gözlerim kapatsýn suçlarýný
savunmasýz yerlerimden vur
mesela bileklerim
ben kestikçe aðrýsýný
yüzü kýzarýrdý aþk’ýn
sende býraktýðým bu arsýz sûret
bende tokatlarýna hasret
oysa þimdi
kelepir dokunuþlar var bedenime
yan etkisi meçhûl sevmelere asýlmýþým
sen diye
açýk arttýrma bitince anladým
bak gördünmü
el etmediðin halde
yine sende kaldým…