Gürün Hasreti

Yedi yýl geçti, ayrýldýðým o diyardan,
Gürün’üm, hasretin koydu beni yaradan.
Doðmamýþ olsam da o güzel toprakta,
Yüreðim hep orada kaldý, bir parçam onda.

Hatýrlarým Tohma’nýn çaðlayan sesini,
Þuðul’un serinliðinde uzanan gölgesini,
Gökpýnar’ýn masalsý güzelliðini.

Gürün’lü bir sultanýn kalbini kazandým,
Onunla kurduk yuva, iki gül fidaný diktik topraða.
Ama hasret hep içimde kaldý, bir kor gibi yandý,
Gürün’e dönmek için her gün dua ettim, andým.

Unutmadým o taþ evlerin sýcaklýðýný,
Sofralarda tüten ekþili köftenin tadýný,
Gürün Elmasý’nýn çýtýr çýtýrlýðýný,
Mumbar dolmasýnýn enfes lezzetini.

Köyleri dolaþsam at sýrtýnda,
Yazyurdu’da, Týhmýn’da, Böðrüdelik’te, Kavak’ta,
Her köþede bir güzellik, her evde bir aný.
Ýnsanlarýn misafirperverliði,
Kalplerin sýcaklýðý unutulmazdý inaný.

Özledim o þenliklerin coþkusunu,
Sin sin oynayanlarýn halay çekenlerin halini.
Gürün’lülerin mertliðini,
Onlarýn sevgi dolu kalplerini, sýcak bakýþlarýný.

Bir gün döneceðim Gürün’üm, biliyorum,
Topraðýna basacaðým, hasretimi dindireceðim.
O zamana kadar þiirlerimde yaþatacaksýn beni,
Her mýsrada sana olan sevgimi dile getireceðim.

Gürün’üm, sen benim vatanýmsýn,
Hasretin yüreðimi yakýyor, canýmý alýyor.
Bir gün döneceðim sana, biliyorum,
O zamana kadar sen de beni unutma, sakla kalbinde.

Sosyal Medyada Paylaşın: