DÜNDEN GELEN…
Sen…
Dünden sessiz, ben ise habersiz,
Unutupta gittin sanmýþtým,
Yýkýlýp virane olmuþtu gönül daðým,
Uzun yýllar, mevsimler geçti,
Ama sen..
Nasýl da bekledin, sabrettin,
Ýlmek ilmek dokudun yýllarý,
Tam da unuttum derken seni,
Habersizce çýkýp ta geldin ya bana,
Sonra…
Ýþte sonra, tekrar dokundun yaralý yüreðime.
Yeniden alevlendirdin, küllenmiþ sevdamý,
Ben de.. Bir soru, binlerce bilmece,
Bir de umutsuzluða raðmen, belki bir umut…
Sonuç …
Ben de koskoca bir çaresizlik,
Ýmkansýz aþkýn esiri, gizli bir sevda,
Ve iþte o kadar..
Sözün bittiði, kelimelerin ifade edemediði,
Duygularýn çýkmazýnda biçare,
Sen ve ben..
Sen dünden sessiz, ben ise habersiz,
Sadece… Sen ve ben…
Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaleminesintisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.