YOL TÜKENİYOR

Bir yol var önümde, arkamda ömür,
Ömür harcanýrken, yol tükeniyor.
Ey hayat atýný biraz yavaþ sür,
Her nefes, her adým hâl tükeniyor...

Ölümü yaratan bâkî, diridir
Ezelin, ebedin tek sahibidir
Zaman akýp giden bir su gibidir
Günler, aylar derken, yýl tükeniyor

Dünya aðýr yüktür, taþýyaný çok
Gariban kuþlarýn aþiyaný yok
Ne kadar da azdýr yazýk, gönlü tok
Faydasýz iþlerde kul tükeniyor.

Her nefes, her lokma sayýlýdýr bil
Aklýndan yarýný, geleceði sil
Hakk’a dön, tövbe et, huzurda eðil
Nefis sofrasýnda bal tükeniyor.

Dostun, akranlarýn göçerler bir bir
Aklýna hiç gelmez Münkerle Nekir
Ölüm yaklaþýnca çekilmez zikir
Dil dönmez oluyor, kâl tükeniyor.

Ýlkbahar-yaz derken, kýþ çabuk gelir
Kar yaðar baþýna, dallar eðilir
"Yolculuk var" diye sâlâ verilir
Ömür defterinde dal tükeniyor.

Nûriye Akyol

DEÐERLÝ BÝR KALEMDEN:

Bana düþmez bundan birazcýk hisse,
Yâr gönlüm baðýnda,bunlarý bilse,
Muhabbet yok ise,sevda yok ise,
Bu cefa çekilmez,sol tükeniyor...
------------Nurettin GÜLBEY


Sosyal Medyada Paylaşın: