UNUTTUM BELKİ DE KURUTTUM

ne çok aný, ne çok hatýra,
canýmý yakýyor,
içimi daraltýyordu,
bir bir topladým,

öyle sýrtýmdan söker gibi,
üstümden yýrtar gibi,
söktüm söktüm,
ipin ucu, ömrün sonu gelmedi,

dað olmuþ bir yýðýn kaðýt parçasý,
bað olduðu zamanlarda sele karýþmýþ,
üzümleri gözümden, dilimden akmýþ,
kimi sel vurmuþ, kimi fýrtýnaya dolanmýþ,

kimi de ateþ olmuþ sönmüþ,
diye diye de kulaklarýma kadar getirmiþler seli,
ben ne desem boþ, sular seller,
akmýþ gitmiþ, diyecek bir söz kalmýþ,
unuttum belki de kuruttum, baharýn yeline, bahçemin narýna bir gül býraktým…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın: