NEFES ALMAK GİBİYDİ YAŞAMAK
günler doðuyor, günler batýyor,
suya sabuna dokunmadan,
bir cezve ile demlik arasýnda,
günü küllükte bitirmek,
yoksa küllerinden günü mü silkelemek,
ne bir tren, ne bir yol,
ne beklenen, ne bekletilen,
kimse yok, derin bir uykuyu sallýyordum,
takvim yapraklarýndan uçaklar yapmýþlýðým,
üzerine serçeler çizmiþliðimde var,
sonra serçelerden çok uçmuþluðum da var,
göðün altýnda kanatlarým çýrpýnýyor,
duyulur mu ya da hissedilir mi,
masum bir avazýn sessiz aðlayýþý,
sanki kaynar kazana atýlmýþým da,
yandým dedikçe odunlar sýrtýmda,
oysa nefes almak gibiydi yaþamak,
bir kaç gün bir kaç nefes,
kimi çaya bandý,
kimi kahveye yanýnda da masadan taþan küllükler,
neydik ne olduk,
küllü gri saçlar,
eðrilmiþ bel,
dökülmüþ diþ,
adýna da yaþam de,
çýrpýnýþa da yaþamak,
sýrtýmdaki heybeye umut,
yere göðe sýðdýramadýðým güne düþ,
belki de boþ gülüþ…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.