İnce Elek

Âlim dünyâ peþinde ve gün doðdu câhile,
Ýnci deniz dibinde, çer çöp vurdu sâhile.


"Ýslâm ilmden yana" diyor, Ýslâm’ýn bendesi,
Oldu mu hiç hocam?... Ýslâm, ilmin ta kendisi!


Ýslâm’ýn deðil, müslümanýn sorunu bekâ,
Ýlim irfân ver Allâh’ým, iki doz da zekâ.


Ümmetin hâline bak, zümreler ayrý ayrý,
Ne ararsan bulunur, derde devâdan gayrý.


Mezhep kavgasý, müslümanýn azîm kederi,
Ýçim kor gibi yanarken, susmak en beteri.


Êy nisyân ile mâlül beþer, kanma zâhire,
Kabukta takýlmak, yakýþýk almaz fâhire.


Îmânýn gri tonlarý tehlike arz eder,
Sâlih kul îmâný, Tevbe kýrk’la þarz eder.


“Ektiðni biçersin” diye anlatýr Zelzele,
Ýnan beþ para etmez, mahþer günü velvele.


Bir dem ki, Kur’ân mevte okunur oldu,
Diriyi yok saymak, Gayret’e dokunur oldu!..


Hoca deyip aldanma, dikkat et hitâbýna,
Ýnce elek gerek, ters düþmesin Kitâbýna.


Oku, okut Ve’l-Asýr’dan, bir de Ved-Duhâ’dan,
Kesme ümîdin’ müslüman, Dergâh-ý Hudâ’dan.


Neler geldi, neler geçti þu çark-ý felekten,
Âlim ilmine kandý, deve geçti elekten.


Ýmam, ölü deðil diri yýkayan adamdýr;
Ýmam; diriyi yýkadýðý kadar imamdýr!..



DeRûNî
Sosyal Medyada Paylaşın: